1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 | #include <iostream> using namespace std; int main(){ int a; int b; //można zapisać int a,b; cout << "Podaj dwie liczby całkowite i naciśnij enter: "; cin >> a >> b; //można zapisać osobno cin >> a; cin >> b; cout << "Suma: " << a+b << endl; cout << "Różnica: " << a-b << endl; cout << "Iloczyn: " << a*b << endl; //instrukcja warunkowa if..else sprawdza czy b jest równe 0 if(b==0) cout << "Nie można dzielić przez zero!" << endl; else cout << "Iloraz: " << a/b << endl; return 0; } |
Tak to wygląd po kompilacji i uruchomieniu:
W pierwszej linijce jest tzw. dyrektywa pre-procesora w tym wypadku jest to #include, zapamiętajmy, że dołącza nam do programu bibliotekę. Nazwa biblioteki jest umieszczona w nawiasach "trójkątnych" <>. Dołączenie biblioteki iostream.h do programu daje nam możliwość korzystania z pewnych funkcji które są zawarte w niej, w tym przypadku są to strumienie wyjścia "cout" i wejścia "cin". Jak widzimy w naszym programie wyświetlają one tekst w konsoli i z niej pobierają liczby.
W 3 linijce jest tzw. użycie przestrzeni nazw std i zastosowanie jej do całego pliku main.cpp. Nie przejmuj się tym, że tego możesz nie rozumieć ale wiedź tyle, że jeśli tego w programie nie będzie to przy każdym wywołaniu funkcji z biblioteki iostream.h, trzeba by było pisać std::cout, std::cin, std::endl;
Następnie w linijce 5 jest główna funkcja programu. To zawsze od niej zaczyna się wykonywanie programu, zawsze musi być napisana w naszym programie. Między nawiasami klamrowymi { } jest ciało funkcji.
W 7 i 8 linijce jest deklaracja zmiennej typu całkowitego, można w niej przechowywać liczby całkowite z zakresu od 2mld do -2mld. Zmienne tworzymy w ten sposób, że na początku jest typ zmiennej a później jej nazwa:
typ_zmiennej nazwa_zmiennej; //np int zmienna; float zmienna1; char zmienna2; |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz